Vorig jaar op 22 oktober werd de zesde Waterconferentie gehouden, onder de titel "een kern van water". 200 vertegenwoordigers van gemeenten, toeristische organisaties, waterschappen en historische verenigingen kwamen in de Sint Janskerk in Gouda. Met als centrale vraag: hoe kunnen waterprojecten een bijdrage leveren aan gebiedsontwikkeling?

Onlangs heb ik het boekje "Een kern van water" gekocht. Als je al twijfelde aan de potentie van het terugbrengen van water voor Gouda, dan trekt dit boekje je over de streep. Ik had mijn laarzen en schop al gepakt om het Nonnenwater en de Verloren Kost eigenhandig open te gaan graven!

Waarom omarmen gemeente, waterschap en andere overheden dit niet? Waarom is het herstel van de gracht van het Nonnenwater en de Verloren Kost juist uit de plannen van het Bolwerk zijn geschreven, in plaats van met enthousiasme uitgevoerd? Tuurlijk, genoeg beren op de weg: geen geld, veel risico's, kabels in de weg, etc etc.
Dit boekje geeft juist aan dat je je blik moet verruimen. En in plaats van een focus op de financiële kosten vooral naar de (jaarlijkse) maatschappelijke baten moet kijken. De maatschappelijke terugverdiendtijd voor deze 2 grachtjes is 14 jaar. Menig investering in de openbare ruimte heeft langer nodig om zich terug te verdienen!

Een essentiële 'bijzin' krijgt nog wat weinig aandacht in het boekje: "... mits uiteraard de kansen, die met het terugbrengen van de grachten ontstaan, door lokale ondernemers worden opgepakt.".
Ik ga hier, o.a. tijdens het debat van de Kamer van Koophandel op 8 februari, een lans voor breken. Hoe kan Gouda, met behulp van de Goudse ondernemer, het water en het geld meer laten stromen door het hart van de stad?
Denk bijvoorbeeld aan watergerichte horeca, betere voorzieningen voor de recreatievaart en herstel van de verbinding met de IJssel (inclusief het schuren van de grachten). Zo zijn er nog meer mogelijkheden waar ondernemers, burgers en overheid, als ze samenwerken, van deze stad de parel van het Groene Hart kunnen maken!